راهپیمایی روز قدس

چرا ما به راهپیمایی می رویم؟چرا مرگ بر اسرائیل می گوییم؟چرا مرگ بر آمریکا می گوییم؟چرا با دهان روزه به خیابان ها می رویم؟چرا اینقدر از فلسطین وهر مظلوم دیگر دفاع می کنیم؟

پاسخ رو اینگونه می دهم که باید مرگ ها و درودها رو در اندیشه ها و اهداف جاری در اندیشه ها جست و جو کرد

تقابل و دشمنی ما با آمریکا و اسرائیل بر سر اهدافی است که این حکومت ها دنبال می کنند حاکمیت پول و ثروت و شهوت یا حاکمیت شعار مقدس

لا اله الا الله

مسئله این است

اگه دوست داشتید یه سر هم به ادامه مطلب و بزنید و آسیب شناسی و تحلیلی رو بخونید و اگر هم نقدی داشتید مرحمت بفرمایید

نمی دونم تا به حال به این مسائل فکر کرده اید یا مثل بعضی ها فقط برای سرگرمی و خوش گذرانی به راهپیمایی رفته اید.رفتن به این جور فعالیتها اگه با بصیرت و دید صحیح همراه نبوده باشد بعد از گذشت چندین سال به فحش و پشیمانی  می انجامد نگید که دری وری میگه شاهد این اتفاق بوده ام نه یک بار بارها.اما اگه این نظام اسلامی همینجوری که ادامه پیدا کرده بخواد جلو بره معلوم نیست تا چند وقت دیگه بتونه رو پاش وایسه.قوام یک جامعه و نظام اسلامی به مردمش می باشد البته نه هر مردمی و با هر باوری بلکه مردمی مومن با عقایدی کاملا عقلانی_احساسی نه احساسی صرف یا عقلانی صرف.امروز شاهد این هستیم که مردم ما دارند از دین احساسی یا عقلانی خود بر می گردند.این چرخش ها امروز سرعت بیشتری پیدا کرده.

علتش چیست؟کجا باید ریشه اش رو جست و جو کرد؟

ریشه ی این اتفاق رو باید در تربیت های غلط خانواده ها و مدارس جست و جو کرد.بار آوردن انسانی مقلد و بی فکر و یا بی روح و بی احساس می تونه ریشه های سستی باشه که خانواده ها و مدارس آن را نه در خاک بلکه در آب گذاشته اند.امروز ما می بینیم که بچه ها دستشون رو در دست پدر یا مادر یا مربی می گذارند و به راهپیمایی می آیند بدون اینکه بخوان سوالی از پدر و مادر و مربی داشته باشند(البته اگه هم داشته باشند با جواب چندان خوبی روبرو نخواهند شد).این بچه با همین رویکرد بزرگ می شود و با همین زندگی سرشار از روزمرگی پا به عرصه جامعه می گذارد.جامعه ای که از همین بچه ها تشکیل شده سرانجام از آرمان ها عقب نشینی می کنه.سرانجام خودش را می بازد و آغوش برای دشمن باز می کند.اونوقت تا چند سال دیگه شاهد آن خواهیم بود که مرگ ها به درودها تبدیل می شود و این هم یعنی چرخش و پشت کردن به همه چیز....