عاشقی_رسوایی_غیرت

شعری از برادر عزیزم امیر تیموری

کاری که چشمان تو با این شاه تنها کرد

با قصرهای ماسه ای امواج دریا کرد

 

ما را کشاند از اوج عزت تا به رسوایی

کاری که یوسف پیش از این ها با زلیخا کرد

 

دنبال آهویی دلم صحرا به صحرا رفت

آهو ولی تنها تماشا کرد و حاشا کرد

 

هر روز عاشق می شدم-عاشق تر از دیروز-

من هر چه خواهش کردم او امروز و فردا کرد

 

میمردم از غیرت ولی چیزی نمی گفتم

محبوب من بسیار خاطرخواه پیدا کرد...

دوست دارم این حدیث از امیرالمونین ع (عاشق ترین آدم روی زمین )رو هم بهتون تقدیم کنم 

الهجران عقوبه العشق

در ضمن ایام شهادت مولا ع تسلیت باد

دعاکنید مارو تا عاشق شیم

فاتح دل ها

چندی پیش در خیابان کودکی  توجه من را به خود جلب کرد وآنچه که باعث شد توجه من به این کودک جلب بشود عکس زیبای شهید همت بود که بر روی پیراهن کودک خودنمایی می کرد و بلافاصله جمله ملکوتی شهید آوینی در ذهنم نقش بست که در وصف این شهید می گفت:

من هرگز اجازه نمی‌دهم که صدای حاج همت در درونم گم شود. این سردار خیبر، قلعه قلب مرا نیز فتح کرده است. 

امیدوارم که این شهید قلعه قلب این کودک و دیگر کودکان را نیز فتح کند

دریافت

زندگی جهادی

در این برهه ی زمانی که ما قرار گرفتیم بیش از هروقت دیگه حتی زمان دفاع مقدس نیاز به مجاهدت و جهاد هست جهاد در راه آرمان متعالی و مقدس توحید که عبارت است از آزادی و عدالت

نهایت این مجاهدت و جهاد شهادت خواهد بود و در این شکی است اما باید برای این مجاهدت و رسیدن به ماحصل این مجاهدت عرصه را خوب شناخت و بصیرت داشت آیا واقعا بصیرت کافی است؟ خیر  باید در کنار بصیرت و شناخت نسیت به شرایط موجود صبر هم داشت گفتن و نوشت وشعار دادن در رابطه ی با بصیرت و صبر راحت است اما وقتی وارد عرصه ی عمل میشوی وقتی می خوای حرکت و مقابله کنی می بینی که چقدر ناتوانی اون وقت که به فقر خود پی خواهی برد به ناتوانبت پی خواهی برد و خواهی فهمید که بدون داشتن استعانت الهی گام برداشتن در این مسیر غیرممکن هست

دوستان داشتن عزم های پولادین از ایمان برخواهد آمد از ایمان به خدا و قدرت نامتناهی او نه از اتکا به نفس ضعیف خویش

دعا کنید برای ما بتوانیم با ایمان و بصیرت و صبر ناشی از آن در این مسر گام برداریم

 وَ لَا یَحْمِلُ هَذَا الْعَلَمَ إِلَّا أَهْلُ الْبَصَرِ وَ الصَّبْرِ وَ الْعِلْمِ بِمَوَاضِعِ الْحَقِّ 

 این پرچم را به دوش نمى‏کشد مگر آن که اهل بصیرت و استقامت و داناى به موارد حق باشد

صریح باش!!

 

یکی از عواملی که اسلام رو با سرعت و قدرت هرچه تمام تر پیشرفت داد داشتن صراحت لازم و کافی در آرمان ها و راه رسیدن به آن ها بود.چنان چه گروهی یا سازمانی  یا نهادی بخواهد بدون در اختیار داشتن این معیار به راه خود ادامه دهد دیر یا زود با شکست روبرو خواهد شد.گاهی برخی گروه ها با این فکر که اگر بخواهیم اندیشه و فکر خود را به صراحت مطرح کنیم با شکست روبروخواهیم شد از بیان اندیشه خود میپرهیزند که البته این کار اشتباه در اشتباه است.حالا اسمش رو می خواهی سیاست بزاری یا هرچیز دیگه .سیاست اسلامی معنایی جدا از این دارد سیاست اسلامی در هر شرایطی دست از صراحت برنمی دارد.چنان چه گروهی از بیان این اینگونه مسائل پرهیز داشت بدان که یا در بعد اندیشه می لنگد و دستش خالی است و یا اینکه در پی اهدافی شیطانی است که در زیر پوستینی چرمی پنهانش کرده  و نامش رو سیاست گذاشته ...

فرصت طلب ها

امیر المومنین علی علیه السلام می فرمایند:

«الفُرصَه تمُّر مرِّ السَحاب فانتَهِزوا فُرَصَ الخَیّر»

فرصت مانند ابر از افق زندگی می‌گذرد، مواقعی که فرصت‌های خیری پیش می‌آید غنیمت بشمارید و از آن‌ها استفاده کنید.

المؤمن هو الکیس الفطن

مؤمن زیرک و با هوش است.

شعرای شعار

با شعار دادن کار درست نمیشه. باید این شعارها به عمل منتهی بشود وگرنه کار پیش نمیره و پیشرفتی نخواهیم داشت
از کجا معلوم میشه که شعاره؟ از اینجا که وقتی طرف شروع می کنه به صحبت کردن به جای اینکه شعارهای قشنگ مقدمه ای باشه برای دادن راهکارهای اساسی و درست مقدمه ای میشه برای تهییج احساسات مردم و بعدشم کف و هوراهای بلند

علم ما و اشکال آن

دوستانی که نوشته ی قبلی رو نخوندند و یا اینکه خوندن و الان فراموشش کردند دوباره قبل از خوندن این مطلب بهش رجوع کنند

انگیزه انسان در تمایلات و خواسته ها هستند انسان چیزی را می خواهد این خواست او را به حرکت و عمل برمی انگیزد به دنبال هیجان و تمایل و خواست است که انسان به سوی عمل برانگیخته می شود و نیاز به علم و شناخت رو پیدا می کند.
نقش علم آن است که به ما نشان دهد که چگونه و از چه راه یک خواسته را تامین و ارضا کنیم.علم وقتی روی زمینه ی مساعدی چون امیال و نیازهای متعالی قرار بگیرد به حرکت انسان شکل می دهد.
این امیال و خواست های درونی ما گاهی از فطرت الهی نشات می گیرد گاهی هم از طبیعت و غریزه آدمی
چنانچه زمینه ی مساعد ما را امیال فطری الهی تشکیل دهند مطمئنا ما رشد چشمگیری در خود و دیگران خواهیم داشت.

علم

به نام خدا

دوستان عزیز؛

مدت هاست که در فکر این هستم که چرا ما آنگونه که باید و شاید در عرصه ی علم پیشرفت چندانی نداریم؟چرا انگیزه ی زیادی برای فراگیری نداریم ؟چرا در پی آن نیستیم که هرچه زودتر گره های ذهنی خود و دیگران را باز کنیم؟و چرا این علومی که دانشجویان فرا می گیرند تحولی را در درون و برون بوجود نمی آورد؟چرا واقعا چرا؟

مرد را دردی اگر باشد خوش است درد بی دردی علاجش آتش است

میگن یکی از نعمت های خداوند احساس درد می باشد.اگر خدای متعال این نعمت رو به ما نمی داد شاید ما در همون ابتدای حیاتمون باید بارو بندیل خودمون رو جمع می کردیم و می رفتیم.همین احساس درده که ما رو متوجه مشکلی در بدنمون می کنه و به دنبال اون به حرکت وادارمون می کنه تا به فکر دوا باشیم.جامعه هم مثل بدن می مونه اگر نعمت احساس درد وجود نداشته باشه زمانی نخواهد گذشت که اون جامعه از هم خواهد پاشید.اگر بخواهیم با این دید به مطالعه ی جوامع بپردازیم شاید با خیلی از جوامع روبرو بشیم که علت فروپاشیشون همین عدم احساس درد بوده.در اوایل ظهور اسلام وقتی خوب تاریخ رو مطالعه می کنی می بینی که مردم توی چه بی دردی به سرمی بردند و جالب این جاست که با آمدن پیامبر به عنوان رسول الهی دو کار انجام شد 1.یک متوجه کردن مردم به دردهاشون2.دادن دوای دردها

دادن دوا بودن بدون توجه دادن به درد و احساس درد انگیزه ای رو برای حرکت باقی نمیزاره

وقتی به جامعه ی نبوی پس از حضرت رسول ص نگاه می کنی و سیر نزولی اون رو مورد مطالعه قرار میدی می بینی که مردم مسلمان و جامعه ی متشکل از آن دچار فراموشی در احساس درد گشتن.اون ها فراموش کردن که چه دردهایی دارن و به خاطر همین هم به دنبال دوا نرفتن.اون ها دردِ نبود ِامام را احساس نکردن اون ها درد وجود افرادی چون معاویه و یزید و امثاله رو احساس نکردن.اون ها درد دوری از خدا رو احساس نکردن.جامعه ی امروز ما رو وقتی با جامعه ی 30 سال پیش مقایسه می کنی متوجه میشی که گویا مردم ما بی حس شده اند گویا دیگه اصلا دردی احساس نمی کنند.گویا دیگر درد ذلت در مقابل دشمنان رو نمی فهمند؟ گویا دیگر احساس درد از بی حجابی دخترها و پسرها نمی کنند؟گویا دیگر از فقر مردم نمی رنجند گویا دیگر فاصله گرفتن از ویژگی های یک مومن رو احساس نمی کنند.... و هزاران درد دیگری که اصلا وجودشان احساس نمی شود... در چنین جامعه ی بی احساسی چه باید کرد آیا باید چون علی ع سر در چاه  کرد و دردها رو به چاه گفت یا که باید چون حسن ع طعم تلخ صلح را چشید و یا که همچون حسین باید دست به نیام جهاد برد؟؟؟

امروز ما نیاز به دوا نداریم قبل از هرچیزی نیاز به درد داریم احساس درد

راه همان راه است و حرکت همان حرکت

 فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّـهُ مَعَکُمْ وَلَن یَتِرَ‌کُمْ أَعْمَالَکُمْ 35 محمد

پس هرگز سست نشوید و (دشمنان را) به صلح (ذلّت‌بار) دعوت نکنید در حالی که شما برترید، و خداوند با شماست و [و تلاش‌] هاى شما را ناقص نخواهد گذاشت [و پیروزتان خواهد کرد]