علم ما و اشکال آن

دوستانی که نوشته ی قبلی رو نخوندند و یا اینکه خوندن و الان فراموشش کردند دوباره قبل از خوندن این مطلب بهش رجوع کنند

انگیزه انسان در تمایلات و خواسته ها هستند انسان چیزی را می خواهد این خواست او را به حرکت و عمل برمی انگیزد به دنبال هیجان و تمایل و خواست است که انسان به سوی عمل برانگیخته می شود و نیاز به علم و شناخت رو پیدا می کند.
نقش علم آن است که به ما نشان دهد که چگونه و از چه راه یک خواسته را تامین و ارضا کنیم.علم وقتی روی زمینه ی مساعدی چون امیال و نیازهای متعالی قرار بگیرد به حرکت انسان شکل می دهد.
این امیال و خواست های درونی ما گاهی از فطرت الهی نشات می گیرد گاهی هم از طبیعت و غریزه آدمی
چنانچه زمینه ی مساعد ما را امیال فطری الهی تشکیل دهند مطمئنا ما رشد چشمگیری در خود و دیگران خواهیم داشت.

علم

به نام خدا

دوستان عزیز؛

مدت هاست که در فکر این هستم که چرا ما آنگونه که باید و شاید در عرصه ی علم پیشرفت چندانی نداریم؟چرا انگیزه ی زیادی برای فراگیری نداریم ؟چرا در پی آن نیستیم که هرچه زودتر گره های ذهنی خود و دیگران را باز کنیم؟و چرا این علومی که دانشجویان فرا می گیرند تحولی را در درون و برون بوجود نمی آورد؟چرا واقعا چرا؟